Travel | Workaway in Costa Rica


Afgelopen juli ben ik samen met mijn vriend Samson voor het eerst op een workaway gegaan, naar Costa Rica. We wilden graag een langere tijd op vakantie en het liefst ook naar een exotisch land, maar Sam had daar het budget niet voor. Dus besloten we voor een workaway te gaan.
 
Wat workaway precies is? Dat lees je in deze post 


Na een tijdje wikken en wegen kozen we uiteindelijk voor surfershostel La Ruka in Costa Rica. Ik ben al meerdere malen in de tropen geweest en hou er enorm van en Sam was er heel nieuwsgierig naar. Daarnaast wilden we graag surfen, en Costa Rica is daar zeer geschikt voor. Dus toen we ook nog eens een heel leuk hostel tegen kwamen was de keuze gemaakt; we gingen een hele maand naar Costa Rica, waarvan we 3 weken in Puerto Viejo in een hostel zouden gaan werken.

Zo'n eerste keer op workaway gaan is behoorlijk spannend, want je hebt toch eigenlijk geen idee waar je terecht komt. Na 2 dagen in hoofdstad San Jose zijn we met de bus naar Puerto Viejo afgereisd. We waren moe en moeten vreselijk plassen en moesten nog een tijdje zoeken naar het hostel. Met een zware backpack op je rug niet chill. Maar, de aankomst bij het hostel was goed, we werden enthousiast ontvangen door een Belgische vrijwilligster die ons een rondleiding gaf en onze kamer wees. Woohoo, ons avontuur gaat nu echt beginnen, spannend!



Maar toen was het wel even wennen, want je zit in een vreemde omgeving met allemaal nieuwe mensen (er waren wel 8 vrijwilligers) en durft er nog niet echt vrij rond te lopen. De eerste paar keer de keuken gebruiken is onwennig, en de meeste vrijwilligers bleken behoorlijke party people te zijn, en wij zelf totaal niet. Ik ben sowieso niet een heel sociaal dier, vind nieuwe mensen altijd een beetje eng. Het duurt gewoon even een paar dagen voor je gesetteld bent.
Wat daar niet echt aan meehielp was dat we de eigenaren niet zagen, want de eigenaresse was ziek en haar vriend was een paar dagen weg, dus we wisten niet waar we aan toe waren. We wilden meteen weten wanneer we moesten werken, voelden ons wat opgelaten daar maar een beetje rond te hangen. De andere vrijwilligers zeiden "komt wel goed, doe maar rustig, ga maar eerst lekker ontspannen, je ziet vanzelf wel".
En dat bleek waar.
Het tempo ligt in de tropen zo veel lager dan we in Nederland gewend zijn en de mentaliteit is zo anders, daar moesten we enorm aan wennen maar na een paar dagen zaten we in het juiste ritme en voelden we ons volledig thuis.


Ondanks het sombere weer is het toch nog bijzonder mooi

De accommodatie
Wij gingen dus in een hostel werken, La Ruka genaamd. Het is een eenvoudig hostel, met 3 slaapzalen en 3 2-persoons kamers. Wij hadden geluk en kregen een privékamertje speciaal voor vrijwilligers.
Er was een grote gezamenlijke keuken voor de gasten en eentje voor de vrijwilligers. Bij de receptie was een zithoek met banken, buiten bij de gastenkeuken was er een eethoek met een pooltafel en verderop in de tuin een rookhutje waar iedereen 's avonds bijeen kwam om te chillen.
De sfeer van het hostel was heel gemoedelijk, de meeste gasten waren rustige mensen, het hostel organiseerde bijvoorbeeld geen feesten.

Ons kamertje was klein maar fijn. Er waren muren van bamboe, en in plaats van glazen ruiten was er gewoon wat gaas voor de ramen gespannen. Dat klinkt nou wel heel primitief, maar meer heb je niet nodig in de jungle. We hadden een prima bed, een ventilator en wat ruimte voor onze spullen. Meer dan genoeg dus. Onze kamer was les 1 in eenvoudig leven, en dat beviel goed.
Onze douche was buiten, net als de wc en de wastafel. Het waren wel besloten hokjes hoor dus je zat niet te kakken waar iedereen bij zit, maar ook dit waren weer simpele wandjes met een golfplaten dak. Les 2 in eenvoudig leven. De douche was warm en schoon, dus ook hier had een mens weer niet meer nodig dan dat.

Ons kamertje. Super eenvoudig, maar meer heb je niet nodig!

De wastafel en douche. Zeer basic, maar warm water en lekker in de buitenlucht, heerlijk.

Het hele hostel bestond uit open ruimtes, er waren nauwelijks muren en dus al helemaal geen ramen, want je leefde gewoon onder een groot dak. Zalig, want zo kan er altijd een windje waaien en dat is in die tropenhitte wel nodig.
 
Huis mascotte Ruka

Het werk
Er werkten 8 vrijwilligers in het hostel, de meesten achter de receptie en sommigen deden samen met eigenaar Dave het onderhoud van de hele toko.
Het werk was goed georganiseerd. Er werd elke maand een duidelijk rooster gemaakt met wie wanneer moest werken. Je kon onderling ruilen en zo bijvoorbeeld 4 dagen achter elkaar vrij regelen om een uitstapje te maken.
Wij bemanden de receptie. Je werkte of van 12 tot 17, of van 17 tot 22 uur, en de rest van de dag had je vrij.
We waren met iets te veel vrijwilligers en hebben uiteindelijk maar 3-4 dagen per week gewerkt, super chill.
Het werk zelf was heel makkelijk, er moest gewoon altijd iemand aanwezig zijn in de receptie. Daarnaast deden we de was en hadden we een schoonmaak taak in de vrijwilligerskeuken.
Omdat het laagseizoen was kwamen er in die 5 uur dat je aan het werk was meestal maar 2 mensen langs, dus zodra je je taken had gedaan kon je relaxen. Zolang je maar in de ruimte aanwezig was, of anders in de buurt. Je mocht dus ook prima in de aangrenzende keuken rustHig je maaltijd staan bereiden of bij de ingang een sigaretje roken of chillen met andere vrijwilligers. Ik heb veel boeken zitten lezen, spelletjes met andere vrijwilligers gedaan en Spaans geoefend met Duolingo. In de avond speelden we vaak Mario kart of keken we met z´n allen een film. Super relaxt dus allemaal.

Naast het receptiewerk moesten we de honden uitlaten. Dit was nog best een klus, want het waren er 4 en 3 daarvan waren mega druk. Dit moest je dus altijd met z'n 2en doen. We liepen vaak naar het strand waar ze dan lekker konden zwemmen en spelen, op zich geen straf dus. Behalve als het regende, en dat was bijna elke dag ;)



Puerto Viejo
Ons hostel lag in Puerto Viejo. Dat betekent oude haven, maar gek genoeg is er geen haven in het stadje. Ach ja. Het is een leuk dorpje met een heel eigen sfeertje. Waar veel plaatsjes aan de Pacifische kust heel toeristisch en Amerikaans zijn, is de Caribische kust en met name Puerto Viejo zelf nog heel rustig en authentiek. De gebouwen zijn laag, van hout en in felle kleuren geschilderd, iedereen rijdt er lekker op een fietsje rond en overal hoor je reggae muziek. Er wonen behoorlijk veel hippies waardoor de sfeer heel relaxt is.
Het dorp is niet groot maar er is toch wel redelijk wat te doen in het stadje en vooral de omgeving.

Het stadje zelf heeft twee stranden, talloze barretjes en cafés en een aantal leuke winkeltjes. Er is elke avond van de week wel ergens wat te beleven, en is het een keer rustig, dan ga je lekker met een biertje naar de ondergaande zon kijken.


In de omgeving van PV zijn een groot aantal mooie stranden die je allemaal met de fiets kunt bereiken. Verder zijn er twee natuurparken, kun je kanoën, paardrijden, gewoonweg lekker liggen zonnen op het strand en natuurlijk surfen!
Er was dus genoeg te doen in je vrije tijd, waardoor je niet het idee hebt alleen maar te werken. Door het lage werktempo voelt het sowieso al niet als werken, en omdat je genoeg vrije tijd hebt ben je ondanks dat je werkt toch wel echt op vakantie.

Maar, dan moet je wel lekker weer hebben.. wij hadden in de 3 weken dat we daar waren maar 3 dagen de zon gezien. Elke dag regende het wel, en dan niet 1 kleine bui midden op de dag zoals gebruikelijk is in het regenseizoen, maar vrijwel hele dagen lang regen. En dat was wel flink balen, want door de veel regen waren parken dicht, was de zee te woest om te zwemmen of te surfen en konden we dus vrij weinig doen.
Normaal gesproken als je op reis bent trek je gewoon naar een andere plek toe als het weer tegenvalt. Het nadeel van een workaway is natuurlijk dat je vastzit op die plek. Maar de ervaring is er niet minder om, we hebben nog genoeg moois gezien.

Tamarindo 
Na 3 weken hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen van La Ruka en zijn we naar de andere kust getrokken, naar Tamarindo. Dit stadje was een stuk meer toeristisch en de sfeer was er heel Amerikaans, niet onze smaak. Maar we hadden geen tijd meer om verder te trekken en we hadden vooral behoefte aan zon, zee en zwemmen en dat kon daar perfect. Het stand was super mooi, de zee lekker rustig en de strandtentjes gezellig; top dus!
Wij hebben nog 5 dagen heerlijk genoten van het (eindelijk) lekkere weer, en daarna was het alweer tijd om naar huis te gaan.

Dit was een hele geslaagde eerste workaway, de mensen waren aardig, de sfeer in het hostel heel gezellig en het werk was super chill. Met eigenaresse Dannie heb ik nog steeds regelmatig contact, en de volgende keer dat we naar Italië gaan, gaan we zeker weten bij mede vrijwilliger Bruce op visite. Echt tof, de contacten die je aan reizen overhoudt.
Ik heb sinds Costa Rica het workawayvirus totaal te pakken, dit smaakt naar meer!


Ik schrijf binnenkort ook nog een klein stukje over Costa Rica zelf, dus houd de blog in de gaten!

Tamarindo

Reacties

Populaire posts